روش های جلوگیری از اعتیاد به فیلم و سریال دیدن

در عصری که پرده نقره ای دیگر نه پنجره ای رو به دنیای خیال بلکه درگاهی به اعتیاد و انزوا شده است بررسی راه های پیشگیری از اعتیاد به فیلم دیدن نه یک انتخاب بلکه ضرورتی انکارناپذیر است. این پدیده سایه ای سنگین بر زندگی فردی و اجتماعی ما افکنده و مرز باریک بین لذت و وابستگی را درنوردیده است. در این مقاله با نگاهی موشکافانه و دقیق به کالبدشکافی این معضل پرداخته و روش های عملی و کارآمدی را برای رهایی از دام آن ارائه خواهیم داد.

قبل از شروع بهتون بگم فیلم دیدن به صورت گروهی آنلاین راهی هستش که کلا شما به اعتیاد فیلم دیدن دچار نمیشود.

ریشه های روان شناختی اعتیاد به فیلم؛ فرار از واقعیت یا جستجوی هویت؟

اعتیاد به فیلم دیدن پدیده ای چندوجهی است که ریشه های عمیقی در روان شناسی انسان دارد. یکی از مهم ترین دلایل گرایش افراد به تماشای بی رویه فیلم فرار از واقعیت های ناخوشایند زندگی است. در دنیای پرتلاطم و پر استرس امروز فیلم ها و سریال ها پناهگاهی امن و جذاب ارائه می دهند که در آن می توان از دغدغه ها مسئولیت ها و فشارهای روزمره فاصله گرفت. این فرار موقت در ابتدا لذت بخش به نظر می رسد اما به تدریج به یک چرخه معیوب تبدیل می شود. فرد برای مواجهه با هرگونه ناراحتی یا چالش به جای حل مسئله به تماشای فیلم پناه می برد و این امر توانایی او را در مقابله با مشکلات واقعی زندگی تضعیف می کند.

علاوه بر فرار از واقعیت جستجوی هویت نیز می تواند انگیزه ای پنهان در اعتیاد به فیلم باشد. در جامعه ای که هویت های فردی به سرعت در حال تغییر و تحول هستند بسیاری از افراد در یافتن جایگاه و معنای خود دچار سردرگمی می شوند. فیلم ها و سریال ها با ارائه الگوهای رفتاری ارزش ها و سبک های زندگی متنوع به مخاطب این امکان را می دهند تا هویت های مختلف را تجربه کرده و با آن ها همذات پنداری کند. این فرآیند اگرچه در ابتدا می تواند مفید و سازنده باشد اما در صورت افراط به وابستگی هویتی منجر می شود. فرد به جای ساختن هویت مستقل و منسجم هویت خود را بر اساس شخصیت های فیلم ها و سریال ها شکل می دهد و در نتیجه از واقعیت وجودی خود دور می افتد.

تأثیرات اجتماعی و فرهنگی رسانه های استریم؛ دموکراتیزاسیون سرگرمی یا انزوای جمعی؟

ظهور و گسترش رسانه های استریم مانند نتفلیکس آمازون پرایم و دیزنی پلاس انقلابی در صنعت سرگرمی ایجاد کرده است. این پلتفرم ها با ارائه دسترسی آسان و ارزان به حجم عظیمی از محتوا تجربه تماشای فیلم و سریال را دموکراتیزه کرده اند. دیگر نیازی به رفتن به سینما یا خرید دی وی دی نیست؛ تنها با چند کلیک می توان به هزاران فیلم و سریال از سراسر جهان دسترسی داشت. این سهولت دسترسی اگرچه مزایای بسیاری دارد اما در عین حال زمینه را برای اعتیاد به فیلم دیدن نیز فراهم کرده است.

رسانه های استریم با الگوریتم های هوشمند و پیشنهادهای شخصی سازی شده مخاطب را در یک حباب محتوایی گرفتار می کنند. این الگوریتم ها با تحلیل سلیقه و رفتار کاربر فیلم ها و سریال هایی را پیشنهاد می دهند که احتمالاً مورد علاقه او باشند. این امر باعث می شود کاربر به طور مداوم در معرض محتوایی قرار بگیرد که به آن علاقه دارد و در نتیجه زمان بیشتری را صرف تماشای فیلم و سریال کند. این چرخه تقویت مثبت به تدریج به اعتیاد منجر می شود و فرد را از تجربه های متنوع و واقعی زندگی دور می کند.

علاوه بر این رسانه های استریم با تغییر الگوی مصرف رسانه ای به انزوای جمعی دامن زده اند. در گذشته تماشای فیلم و سریال اغلب یک فعالیت اجتماعی بود. افراد به سینما می رفتند یا در جمع دوستان و خانواده به تماشای تلویزیون می نشستند. اما با ظهور رسانه های استریم تماشای فیلم و سریال به یک فعالیت انفرادی تبدیل شده است. افراد به تنهایی در اتاق های خود به تماشای فیلم می نشینند و از ارتباطات اجتماعی واقعی دور می مانند. این انزوا نه تنها به سلامت روان آسیب می زند بلکه مهارت های اجتماعی افراد را نیز تضعیف می کند.

جنبه های فلسفی اعتیاد به فیلم؛ واقعیت مجازی در برابر واقعیت عینی

از منظر فلسفی اعتیاد به فیلم دیدن پرسش های بنیادینی را درباره ماهیت واقعیت و رابطه انسان با آن مطرح می کند. فیلم ها و سریال ها واقعیت های مجازی هستند که با استفاده از ابزارهای سینمایی دنیایی باورپذیر و جذاب را خلق می کنند. این واقعیت های مجازی اگرچه ساخته دست انسان هستند اما می توانند تأثیر عمیقی بر ادراک و تجربه ما از واقعیت عینی داشته باشند.

اعتیاد به فیلم دیدن به نوعی غرق شدن در واقعیت مجازی و فاصله گرفتن از واقعیت عینی است. فرد معتاد به فیلم زمان و انرژی زیادی را صرف تماشای داستان ها و شخصیت های خیالی می کند و از زندگی واقعی روابط انسانی و مسئولیت های خود غافل می شود. این امر به از دست رفتن حس واقعیت و ضعف در تمایز بین خیال و واقعیت منجر می شود. فرد ممکن است به تدریج دنیای فیلم ها و سریال ها را واقعی تر و جذاب تر از زندگی خود بداند و در نتیجه انگیزه خود را برای تلاش و پیشرفت در زندگی واقعی از دست بدهد.

از سوی دیگر فیلم ها و سریال ها می توانند آینه ای برای بازتاب واقعیت و ابزاری برای تفکر فلسفی باشند. بسیاری از آثار سینمایی به مسائل مهم انسانی اجتماعی و فلسفی می پردازند و مخاطب را به چالش می کشند تا درباره معنای زندگی ارزش های اخلاقی و رابطه انسان با جهان هستی تفکر کند. اما اعتیاد به فیلم دیدن این ظرفیت بالقوه را به تهدید تبدیل می کند. فرد معتاد به جای استفاده از فیلم ها به عنوان ابزاری برای تفکر و رشد به آن ها به عنوان یک مسکن و فرارگاه نگاه می کند و در نتیجه از فرصت های یادگیری و خودشناسی محروم می شود.

راهکارهای عملی و کاربردی برای پیشگیری از اعتیاد به فیلم

پیشگیری از اعتیاد به فیلم دیدن نیازمند اتخاذ رویکردی جامع و چندبعدی است که هم به جنبه های فردی و هم به جنبه های اجتماعی این پدیده توجه داشته باشد. در سطح فردی افزایش آگاهی از خطرات و پیامدهای اعتیاد به فیلم اولین و مهم ترین گام است. فرد باید درک کند که تماشای بی رویه فیلم نه تنها وقت و انرژی او را تلف می کند بلکه به سلامت روان روابط اجتماعی و پیشرفت شخصی او نیز آسیب می زند.

تعیین محدودیت زمانی برای تماشای فیلم و سریال یکی دیگر از راهکارهای عملی و مؤثر است. فرد باید برای خود برنامه زمانی مشخصی تعیین کند و به آن پایبند باشد. این برنامه باید شامل زمان های مشخص برای کار مطالعه ورزش تفریح و استراحت باشد و زمان تماشای فیلم و سریال را به حداقل ممکن کاهش دهد. استفاده از اپلیکیشن های کنترل زمان و تنظیم یادآور می تواند در این زمینه کمک کننده باشد.

جایگزینی فعالیت های سالم و سازنده به جای تماشای فیلم و سریال نقش مهمی در پیشگیری از اعتیاد ایفا می کند. فرد باید به دنبال فعالیت های جایگزینی باشد که به او لذت و رضایت بدهند و در عین حال به رشد و پیشرفت او نیز کمک کنند. این فعالیت ها می تواند شامل ورزش مطالعه یادگیری مهارت های جدید گذراندن وقت با دوستان و خانواده انجام کارهای هنری و خلاقانه و یا شرکت در فعالیت های اجتماعی و داوطلبانه باشد.

تقویت مهارت های مقابله ای با استرس و اضطراب یکی دیگر از جنبه های مهم پیشگیری از اعتیاد به فیلم است. بسیاری از افراد برای فرار از استرس و اضطراب به تماشای فیلم پناه می برند. یادگیری روش های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یوگا تنفس عمیق و یا مشاوره روان شناختی می تواند به فرد کمک کند تا به جای پناه بردن به فیلم به طور سالم و سازنده با استرس و اضطراب خود مقابله کند.

نقش خانواده و اجتماع در مقابله با اعتیاد به فیلم

پیشگیری از اعتیاد به فیلم دیدن تنها مسئولیت فردی نیست بلکه نیازمند همکاری و مشارکت خانواده و اجتماع نیز هست. خانواده می تواند با ایجاد فضای صمیمی و حمایت گر به فرد کمک کند تا احساس تنهایی و انزوا نکند و نیاز خود به فرار از واقعیت را کاهش دهد. گفت وگوهای خانوادگی درباره ارزش ها اهداف و سبک زندگی می تواند به تقویت هویت فردی و کاهش وابستگی هویتی به فیلم ها و سریال ها کمک کند.

ایجاد فرهنگ مصرف رسانه ای سالم در خانواده یکی دیگر از نقش های مهم خانواده است. والدین باید الگوی مصرف رسانه ای مناسبی برای فرزندان خود باشند و زمان تماشای فیلم و سریال را در خانواده محدود کنند. برنامه ریزی فعالیت های خانوادگی مشترک که جایگزین تماشای فیلم و سریال شود می تواند به تقویت روابط خانوادگی و کاهش گرایش به اعتیاد به فیلم کمک کند.

در سطح اجتماعی آموزش و آگاه سازی عمومی درباره خطرات و پیامدهای اعتیاد به فیلم نقش مهمی در پیشگیری از این پدیده ایفا می کند. رسانه ها مدارس و سازمان های غیردولتی می توانند با انتشار مطالب آموزشی برگزاری کارگاه ها و سمینارها و اجرای کمپین های آگاه سازی سطح آگاهی جامعه را درباره اعتیاد به فیلم افزایش دهند.

ایجاد فضاهای اجتماعی جایگزین برای سرگرمی و تفریح یکی دیگر از اقدامات مهم در سطح اجتماعی است. جامعه باید فرصت های متنوع و جذابی را برای سرگرمی و تفریح افراد فراهم کند که جایگزین تماشای فیلم و سریال شود. این فرصت ها می تواند شامل پارک ها کتابخانه ها مراکز فرهنگی باشگاه های ورزشی گروه های هنری و اجتماعی و یا رویدادهای فرهنگی و هنری باشد.

فناوری و اپلیکیشن های کنترل مصرف رسانه؛ تیغ دولبه یا ابزار رهایی؟

فناوری هم می تواند عاملی برای تشدید اعتیاد به فیلم باشد و هم ابزاری برای مقابله با آن. اپلیکیشن های کنترل مصرف رسانه که برای محدود کردن زمان استفاده از گوشی های هوشمند و شبکه های اجتماعی طراحی شده اند می توانند در کنترل زمان تماشای فیلم و سریال نیز مؤثر باشند. این اپلیکیشن ها به کاربر این امکان را می دهند تا محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن های استریم و سایت های فیلم و سریال تعیین کند و در صورت تجاوز از این محدودیت هشدار دریافت کند.

ابزارهای پایش و گزارش گیری مصرف رسانه یکی دیگر از امکانات فناوری است که می تواند به آگاهی فرد از میزان مصرف فیلم و سریال کمک کند. این ابزارها گزارش های دقیقی از زمان صرف شده برای تماشای فیلم و سریال تعداد دفعات استفاده از اپلیکیشن های استریم و سایر آمارهای مربوط به مصرف رسانه ارائه می دهند. این اطلاعات می تواند به فرد کمک کند تا الگوهای مصرف خود را شناسایی کرده و برای تغییر آن ها برنامه ریزی کند.

با این حال باید توجه داشت که فناوری به تنهایی نمی تواند مشکل اعتیاد به فیلم را حل کند. اپلیکیشن های کنترل مصرف رسانه تنها ابزاری کمکی هستند و اثربخشی آن ها به اراده و انگیزه فرد برای تغییر رفتار خود بستگی دارد. استفاده بیش از حد از فناوری و اپلیکیشن ها نیز می تواند به نوعی اعتیاد به فناوری منجر شود و مشکل را پیچیده تر کند. بنابراین استفاده از فناوری باید با احتیاط و تعادل صورت گیرد و به عنوان بخشی از یک رویکرد جامع و چندبعدی برای پیشگیری از اعتیاد به فیلم در نظر گرفته شود.

هنر و خلاقیت به عنوان جایگزین اعتیاد به فیلم؛ از مصرف کننده منفعل تا خالق فعال

یکی از بهترین راه های مقابله با اعتیاد به فیلم جایگزینی مصرف منفعلانه محتوا با تولید فعالانه هنر و خلاقیت است. فیلم دیدن اغلب یک فعالیت منفعلانه است. فرد به عنوان یک مصرف کننده داستان ها و تصاویر آماده را دریافت می کند و نقش چندانی در خلق و تولید آن ها ندارد. اما فعالیت های هنری و خلاقانه فرد را به یک خالق فعال تبدیل می کنند.

انجام کارهای هنری مانند نقاشی موسیقی نویسندگی عکاسی طراحی و یا صنایع دستی می تواند به فرد احساس رضایت و خودکارآمدی بدهد و نیاز او به پناه بردن به فیلم را کاهش دهد. فرآیند خلاقیت به فرد این امکان را می دهد تا احساسات افکار و ایده های خود را بیان کند هویت خود را کشف کند و به رشد و شکوفایی برسد.

شرکت در گروه های هنری و خلاقانه می تواند بعد اجتماعی فعالیت های هنری را نیز تقویت کند. تعامل با افراد هم فکر و هم سلیقه به فرد احساس تعلق و حمایت اجتماعی می دهد و انگیزه او را برای ادامه فعالیت های هنری افزایش می دهد. نمایش آثار هنری در جمع و دریافت بازخورد مثبت می تواند اعتماد به نفس فرد را تقویت کرده و احساس ارزشمندی را در او ایجاد کند.

هنر و خلاقیت نه تنها جایگزینی سالم و سازنده برای اعتیاد به فیلم هستند بلکه می توانند مهارت های شناختی و عاطفی فرد را نیز تقویت کنند. فعالیت های هنری تفکر خلاق حل مسئله تمرکز و توجه صبر و پشتکار و ابراز احساسات را تقویت می کنند. این مهارت ها نه تنها در زندگی هنری بلکه در تمام جنبه های زندگی فردی و اجتماعی مفید و ارزشمند هستند.

ورزش و فعالیت بدنی؛ انرژی بخشی جسم و ذهن برای مقابله با رخوت اعتیاد

ورزش و فعالیت بدنی یکی از مؤثرترین راه های مقابله با اعتیاد به فیلم دیدن است. اعتیاد به فیلم اغلب با کم تحرکی و رخوت جسمی و ذهنی همراه است. فرد معتاد ساعت ها در یکجا می نشیند و به تماشای فیلم می پردازد و از فعالیت های بدنی و تحرک جسمی غافل می شود. این کم تحرکی نه تنها به سلامت جسمی آسیب می زند بلکه به سلامت روان نیز لطمه وارد می کند.

ورزش و فعالیت بدنی با افزایش سطح انرژی و بهبود خلق وخو به مقابله با رخوت اعتیاد کمک می کند. ورزش باعث ترشح اندورفین ها در مغز می شود که به عنوان هورمون های شادی شناخته می شوند و احساس لذت و سرخوشی را در فرد ایجاد می کنند. ورزش همچنین استرس و اضطراب را کاهش می دهد و به بهبود کیفیت خواب کمک می کند.

انتخاب نوع ورزش مناسب بستگی به سلیقه و شرایط فرد دارد. می تواند ورزش های هوازی مانند پیاده روی دویدن شنا دوچرخه سواری و یا ورزش های قدرتی مانند وزنه برداری و بدن سازی باشد. ورزش های گروهی مانند فوتبال والیبال بسکتبال و یا کلاس های ورزشی گروهی علاوه بر فواید جسمی بعد اجتماعی فعالیت بدنی را نیز تقویت می کنند.

تعیین برنامه ورزشی منظم و پایبندی به آن نقش مهمی در اثربخشی ورزش در مقابله با اعتیاد به فیلم دارد. فرد باید برای خود برنامه ورزشی واقع بینانه و قابل اجرا تعیین کند و به تدریج شدت و مدت زمان ورزش را افزایش دهد. همراهی با یک دوست یا عضو خانواده در ورزش می تواند انگیزه و تعهد فرد را به برنامه ورزشی افزایش دهد.

مطالعه و یادگیری؛ تغذیه ذهن و گسترش افق های فکری به جای سرگرمی سطحی

مطالعه و یادگیری یکی از بهترین جایگزین ها برای اعتیاد به فیلم دیدن است. فیلم ها و سریال ها اغلب سرگرمی های سطحی و زودگذر هستند که تأثیر چندانی بر رشد فکری و شناختی فرد ندارند. اما مطالعه کتاب و مقالات به تغذیه ذهن و گسترش افق های فکری کمک می کند.

مطالعه دایره لغات فرد را افزایش می دهد مهارت های تفکر انتقادی و تحلیلی را تقویت می کند دانش و اطلاعات فرد را گسترش می دهد و به رشد شخصی و حرفه ای او کمک می کند. مطالعه همچنین تمرکز و توجه را بهبود می بخشد و به کاهش استرس و اضطراب کمک می کند.

انتخاب موضوعات مورد علاقه برای مطالعه نقش مهمی در لذت بخش و مؤثر بودن مطالعه دارد. می تواند رمان داستان کوتاه شعر کتاب های تاریخی علمی فلسفی روان شناسی مدیریت هنر و یا هر موضوع دیگری باشد که به آن علاقه دارید. مطالعه گروهی و بحث و گفت وگو درباره کتاب ها می تواند بعد اجتماعی مطالعه را نیز تقویت کند.

تعیین زمان مشخص برای مطالعه و پایبندی به آن نقش مهمی در ایجاد عادت مطالعه دارد. می تواند هر روز صبح ظهر عصر یا شب زمان مشخصی را به مطالعه اختصاص داد. ایجاد فضای آرام و ساکت برای مطالعه می تواند به تمرکز و توجه بیشتر کمک کند. استفاده از کتاب های صوتی می تواند فرصت های بیشتری برای مطالعه در طول روز فراهم کند.

مشاوره روان شناختی و گروه های حمایتی؛ کمک حرفه ای برای رهایی از بند اعتیاد

در مواردی که اعتیاد به فیلم دیدن شدید و مزمن شده و راهکارهای خودیاری و خانوادگی مؤثر نبوده است مشاوره روان شناختی و گروه های حمایتی می توانند کمک حرفه ای و تخصصی ارائه دهند. مشاور روان شناس با بررسی ریشه های روان شناختی اعتیاد به فرد کمک می کند تا الگوهای رفتاری ناسالم خود را شناسایی کرده و برای تغییر آن ها برنامه ریزی کند.

درمان شناختی-رفتاری (CBT) یکی از رویکردهای مؤثر در درمان اعتیاد به فیلم است. CBT به فرد کمک می کند تا افکار و باورهای نادرست خود درباره فیلم دیدن را شناسایی کرده و آن ها را با افکار و باورهای سالم و سازنده جایگزین کند. CBT همچنین مهارت های مقابله ای با وسوسه و میل به تماشای فیلم را به فرد آموزش می دهد.

گروه های حمایتی مانند گروه های معتادان گمنام (NA) و یا گروه های خودیاری آنلاین فرصتی را برای به اشتراک گذاشتن تجربیات با افراد مشابه و دریافت حمایت و همدلی فراهم می کنند. شرکت در گروه های حمایتی به فرد احساس تنهایی و انزوا را کاهش می دهد و انگیزه او را برای رهایی از اعتیاد افزایش می دهد.

خانواده درمانی و زوج درمانی نیز می تواند در مواردی که اعتیاد به فیلم بر روابط خانوادگی و زناشویی تأثیر منفی گذاشته است مفید باشد. خانواده درمانی و زوج درمانی به بهبود ارتباطات و حل تعارضات خانوادگی کمک می کند و فضای حمایتی و سازنده ای را برای رهایی از اعتیاد فراهم می کند.

نتیجه گیری جامع

اعتیاد به فیلم دیدن پدیده ای رو به رشد در عصر حاضر است که می تواند پیامدهای منفی جدی بر سلامت فردی و اجتماعی داشته باشد. اما با آگاهی از ریشه ها و عوامل این اعتیاد و اتخاذ راهکارهای پیشگیرانه و درمانی مناسب می توان از دام آن رهایی یافت و زندگی سالم و متعادلی را تجربه کرد. ترکیب رویکردهای فردی خانوادگی اجتماعی و حرفه ای کلید موفقیت در پیشگیری و درمان اعتیاد به فیلم است. باید به یاد داشته باشیم که فیلم دیدن در حد اعتدال می تواند لذت بخش و آموزنده باشد اما تبدیل شدن آن به اعتیاد می تواند زندگی را از مسیر اصلی خود منحرف کند.

بخش پرسش و پاسخ

 آیا تماشای فیلم های آموزشی و مستند نیز می تواند اعتیادآور باشد؟

بله هر نوع تماشای فیلم حتی فیلم های آموزشی و مستند در صورت افراط و بی رویه بودن می تواند اعتیادآور باشد. اعتیاد به فیلم به محتوای فیلم ارتباطی ندارد بلکه به رفتار تماشای بی رویه و اجباری آن مربوط می شود. اگر فرد برای فرار از واقعیت تسکین احساسات منفی و یا به دلیل عادت و وابستگی روانی به طور مداوم و بیش از حد فیلم تماشا کند حتی اگر فیلم ها آموزشی و مستند باشند باز هم می تواند به اعتیاد منجر شود. مهم تعادل در مصرف رسانه و کنترل زمان تماشای فیلم است نه نوع محتوای آن.

چگونه می توانم بفهمم که به فیلم دیدن معتاد شده ام؟

نشانه های اعتیاد به فیلم دیدن می تواند متنوع باشد. برخی از نشانه های هشداردهنده عبارتند از :

• صرف زمان زیادتر از حد برنامه ریزی شده برای تماشای فیلم.
• احساس بی قراری و اضطراب در صورت عدم دسترسی به فیلم.
• نادیده گرفتن مسئولیت ها و تعهدات زندگی به دلیل تماشای فیلم.
• ادامه تماشای فیلم با وجود آگاهی از پیامدهای منفی آن.
• تلاش های ناموفق برای کاهش یا قطع تماشای فیلم.
• استفاده از فیلم برای فرار از احساسات منفی مانند غم استرس و تنهایی.
• اختلال در خواب و تغذیه به دلیل تماشای فیلم.
• انزوای اجتماعی و کاهش روابط با دوستان و خانواده به دلیل تماشای فیلم.

اگر شما چند مورد از این نشانه ها را در خود مشاهده می کنید احتمالاً به فیلم دیدن معتاد شده اید و نیاز به بررسی جدی تر و کمک حرفه ای دارید.

چه مدت زمان تماشای فیلم در روز “معقول” محسوب می شود؟

تعیین یک مدت زمان “معقول“ برای تماشای فیلم به عوامل مختلفی مانند سبک زندگی مسئولیت ها و اهداف فرد بستگی دارد. هیچ عدد جادویی و ثابتی برای همه افراد وجود ندارد. اما به طور کلی تماشای فیلم باید بخشی از یک زندگی متعادل و سالم باشد نه تمام آن.

به عنوان یک رهنمود کلی می توان گفت که تماشای ۱ تا ۲ ساعت فیلم در روز برای بسیاری از افراد معقول و قابل قبول است. اما این زمان باید منعطف باشد و با توجه به شرایط و نیازهای فرد قابل تنظیم باشد. مهم تر از مدت زمان کیفیت زمان صرف شده برای تماشای فیلم و تأثیر آن بر سایر جنبه های زندگی است. اگر تماشای فیلم به زندگی شخصی اجتماعی تحصیلی و شغلی شما آسیب نمی زند و شما همچنان به مسئولیت های خود عمل می کنید احتمالاً مصرف شما معقول است. اما اگر احساس می کنید که تماشای فیلم زندگی شما را تحت کنترل خود درآورده و به آن آسیب می زند باید برای کاهش آن اقدام کنید.

منبع : bebinim.me