امیدوارم جوانان شانس بیاورند – ساینس بلاگ

این هنرمند که در تئاتر و تلویزیون با پروژه های عروسکی متعددی همکاری داشته و با صداپیشگی عروسک «چرا» برای عموم مردم شناخته شده است نمایش «سُرسُر سُرسُره» را روز شنبه اول دی ماه در بیستمین جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک روی صحنه می برد.

او در گفتگو با ساینس بلاگ از ویژگی های این اثر نمایشی می گوید و معتقد است شانس هم عامل مهمی برای اشتغال نمایشگران عروسکی است.

او درباره داستان نمایش خود می گوید: «سُرسُر سُرسُره» بر اساس قصه کوتاهی از آقای حمزه صالحی به نگارش درآمده و قصه سنگ متفاوتی است که دست و پا ندارد و نمی تواند از سرسره سر بخورد تا اینکه یک سار و جوجه هایش به او کمک می کنند و …

مویدی فرد ادامه می دهد: نگاه کلی من در این  نمایش معطوف به کودکانی است که در مدرسه متفاوتند یا با بیماری به دنیا می آیند یا از یک نقصان ژنتیکی یا تصادفی رنج می برند و خلاصه در رده کودکان طبیعی قرار نمی گیرند. آنان معمولا در مدرسه و در جمع کودکان دیگر خیلی رنج می کشند چون کودکان کامل بودن را به معنی قدرت داشتن می شناسند.

او با اشاره به داستان نمایشش اضافه می کند: در نمایش ما گرچه سنگ دست و پا ندارد ولی بسیار باهوش و خوشحال است و می تواند در زمان بروز مشکلات راه حل های خوبی ارایه بدهد. به همین دلیل این قصه برایم پررنگ شد چون نسبت به کودکانی که شبیه بچه های معمولی نیستند و شاید در امور دیگری باهوش تر و توانمندتر باشند دینی دارم که در این نمایش آن را ادا می کنم.

مویدی فرد که نمایش خود را مناسب گروه سنی کودک و خردسال می داند با تاکید بر ضرورت توجه به گروه سنی خردسال ادامه می دهد: نه تنها در تئاتر بلکه در پروژه های تلویزیونی هم برای مخاطب خردسال کار می کنم چون خردسال گروه سنی بسیار مهمی است و متاسفانه همواره او را ندیده می گیریم در حالیکه هر اثر هنری می تواند برای کودکان و خردسالان تاثیری مانند یک غذای قوت دار و خوشمزه داشته باشد و می تواند آینده آنان را بهتر کند.

این مدرس تئاتر که نمایش خود را با گروهی از دانشجویان آماده اجرا کرده است در این باره نیز می گوید: همه اعضای گروهم دانشجویان دانشجویان رشته نمایش عروسکی در دانشگاه سوره هستند. این عزیزان دانشجو که عموما هم دهه هشتادی هستند می توانند امیدهای نمایش عروسکی ما باشند. برایم مهم است که گروه های جوان و دانشجو را ببینیم و فراموش نکنیم خودمان هم روزی که شروع به کار کردیم جوان و کم تجربه بودیم. بنابراین باید به بچه های جوان این فرصت را بدهیم که جلوه کنند.

مویدی فرد که در کنار تئاتر همواره در تلویزیون نیز در ساخت برنامه های عروسکی همکاری داشته درباره دلایل دوری هنرمندان حرفه ای این رشته از صحنه تئاتر توضیح می دهد: بزرگترین دلیلش سختی های این کار است. تولید نمایش عروسکی وابسته به جشنواره است. شما به عنوان کارگردان هزینه ای می کنید تا کار خود را به مرحله بازبینی جشنواره برسانید و اگر پذیرفته شود دوباره باید برای آماده سازی آن برای شرکت در جشنواره هزینه کنید. از سوی دیگر وقتی سالنی که در آن نوبت اجرا می گیرید یکسری کمبودهایی دارد باید تجهیزات مورد نیازتان را اجاره کنید و این در حالی است که این هزینه ها به شمار بازنمی گردد و در آخر می بینید که فقط عشق می ماند تا فرصت اجرای عمومی پیدا کنید.

او با اشاره به شرایط گروه خودش می افزاید: کسی مانند من که گروهی ۱۷ نفره دارد باید دستمزد آنان را بپردازد که دستمزد چشمگیری هم نمی شود. بنابراین بخش زیادی از دوری هنرمندان رشته عروسکی به این دلیل است که از کمبود بودجه عذاب می کشیم و دلیل اصلی اینکه هنرمندان عروسکی جذب تلویزیون و شبکه خانگی یا سینما یا حتی شرکت ها می شوند بیشتر به دلیل مسائل مالی است. اگر تئاتر پشتوانه مالی درستی داشته باشد که یک کارگردان و گروهش اطمینان داشته باشند می توانند از دستمزدی انسانی برخوردار شوند که بتوان با آن زندگی کرد چرا از تئاتر دور شوند.

او در عین حال با تاکید بر اینکه این مساله ریشه اساسی دارد خاطرنشان می کند: این موضوع ربطی به مدیریت ندارد و قبل تر از آن شروع می شود. متاسفانه در ارزش گذاری هنر عروسکی نگاه منصفانه ای وجود ندارد و تئاتر عروسکی هنر ارزشمندی به حساب نمی‎آید. به همین دلیل همیشه کمترین بودجه و کم امکانات ترین سالن را دریافت می کند. همه اینها هنرمندان این رشته را خسته می کند.

این مدرس در پاسخ به اینکه با این وصف چه آینده ای می توان برای نسل جدید نمایشگران عروسکی متصور شد می گوید: شانس بیاورند. من شانس آوردم که برای پروژه نگار استخر آزمون دادم و پذیرفته شدم و بعد از همکاری با او به پروژه های دیگری دعوت شدم. حضور در فضای حرفه ای کار آنچنان به استعداد و توانمندی ربطی ندارد. بخشی از آن وابسته به شانس است بخشی استمرار در کار و بخشی هم خوش اخلاقی است. خوش انرژی بودن مهم است. به هر حال من سعی کردم سهمم را به بچه های دانشجو بدهم و آنها را ببینم. امیدوارم همه آنان عاقبت بخیر شوند.

نمایش «سُرسُر سُرسُره» روز شنبه یکم دی ماه در دو نوبت ۱۷ و سی و ۱۹ و سی به مدت ۳۵ دقیقه ویژه گروه سنی خردسال و کودک در مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روی صحنه می رود.

پایان خبر ساینس بلاگ