راهکار‌های کاهش تاثیر مشاجره والدین بر کودکان

ساینس بلاگ:

بیشتر افراد وقتی می خواهند از خاطرات کودکی خود صحبت کنند، به یاد پدر و مادری می افتند که در آن موقعیت آنها را دوست داشتند، یا از آن موقعیت فرار کردند یا می خواستند آن را به گونه ای تغییر دهند که بحث سختی بین والدینشان نباشد. در واقع آنها احساس درماندگی، وحشت و اندوه شدید می کردند و خاطرات هنوز در ذهن این افراد که اکنون بالغ هستند وجود دارد. در این باره با سالوما حاجی آقایی گفت و گو کرده ایم که در قسمت دوم می خوانید:

درگیری و تنش بین والدین و فرزندان در سنین مختلف چه تأثیری بر فرزندان دارد؟

اگر در دوره جنینی باشد، این موضوع می تواند منجر به تاخیر در رشد جنین، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد شود. زمانی که نوزاد تا دو سالگی به دنیا می آید، می تواند باعث اختلال در خواب شود یا زمانی که در خانه تنش وجود دارد، باعث افزایش ضربان قلب و ترشح هورمون های استرس در بدن می شود کودکان پنج تا یازده ساله که تقریباً در سنین پیش دبستانی و دبستان هستند، می توانند احساسات منفی را از چهره والدین خود درک کنند. آنها با دوری از یکدیگر این مسائل را درک می کنند. ناراحتی و ناراحتی والدین در این سن منجر به رفتارهای بیرونی مانند پرخاشگری و سرکشی در پسران و درونی کردن احساساتی مانند اضطراب و گوشه گیری در دختران می شود.

برای نوجوانان، یعنی کودکان بالای 12 سال، بر واکنش های عاطفی و توانایی آنها در ایجاد روابط سالم تأثیر می گذارد که می تواند رفتارهای پرخطر را در این گروه سنی افزایش دهد. و به طور کلی می تواند باعث ایجاد مشکلات عاطفی و رفتاری و شکست در روابط آینده آنها شود. می تواند اضطراب، افسردگی و استرس را افزایش دهد. نوزادان، کودکان نوپا و کودکان خواب آشفته دارند و خواب آرام و سالمی ندارند. همین امر باعث می شود که در مدارس دچار مشکل تحصیلی شوند. اعتماد به نفس آنها کاهش می یابد و ممکن است با دوستان خود نیز مشکل داشته باشند.

چگونه اثرات منفی درگیری والدین را برای فرزندان کاهش دهیم؟

می دانیم که نمی توان به طور کامل از بحث در زندگی زناشویی پرهیز کرد، به هر حال دلایلی وجود دارد، اما والدین باید به نکاتی توجه کنند. یکی از این نکات این است که اگر مشاجره بیش از یک حل تعارض ساده است، آن را به صورت خصوصی و به دور از کودکان حل کنید و با یکدیگر صحبت کنید. وقتی می خواهند در مقابل فرزندانشان یک اختلاف نظر ساده را مطرح و حل کنند، نباید به یکدیگر توهین کنند. صدای آنها نباید تند باشد.

در واقع، زوج‌ها باید به فرزندان، همانطور که والدین الگو هستند، نحوه برخورد مؤثر با تفاوت‌ها را آموزش دهند. در واقع آنها می توانند مشکلات را از طریق گفتگو حل کنند. نکته مهم دیگری که والدین باید به آن توجه کنند این است که وقتی یکی از آنها در کنار والدین نیست، جلوی کودک درباره دیگری بدگویی نکنند. در واقع درد دل فرزندان نسبت به پدر و مادری که از جانب او یا کسانی که آنها را مقصر می دانند، به هیچ وجه جایز نیست. بنابراین در این مواقع فرزندان ما دوستان ما نیستند. در این موضوع به هیچ وجه نباید فرزندان خود را آزار دهیم و در مقابل آنها از شوهر خود بدگویی نکنیم، به هیچ وجه جایز نیست.
پس اگر در مقابل فرزندانمان از مسائل بسیار اساسی صحبت می کنیم، باید مراقب باشیم که آنها را آزار ندهیم. صدای ما نباید تند باشد، اگر زیاد بحث می کنیم و فکر می کنیم به درد بچه می خورد نباید جلوی بچه ها باشد. این باید شخصا انجام شود. در نهایت، اگر دلایل زیادی وجود دارد و والدین نمی توانند آن را به راحتی حل کنند، باید از متخصصان و درمانگران کمک بگیرند. در واقع، آنها می توانند راه های سالم برقراری ارتباط و حل تعارض را به زوج ها آموزش دهند که در نهایت می تواند به نفع کل خانواده باشد.