تصویر روز ناسا: سیاهچاله را چطور می توان دید؟

به گزارش ساینس بلاگ، وقتی سیاهچاله ستاره ای را می بلعد چه اتفاقی می افتد؟ بسیاری از جزییات این رویداد هنوز ناشناخته باقی مانده اند، اما مشاهدات رصدی سرنخ های جدیدی را ارایه می دهند. سال 2014 بود که انفجاری قوی با تلسکوپ های ASAS-SN (سرنام عبارت تلسکوپ های رباتیک زمینی بررسی خودکار تمام آسمان جهت یافتن ابرنواختر) با مشاهدات ابزارهایی ازجمله ماهواره سوییفت ناسا در مدار زمین ثبت شد. مدل سازی رایانه ای این گسیل های نور، متناظر با ستاره ای است که در نزدیکی سیاه چاله ای بسیار پرجرم، پاره پاره می شود.

نتایج چنین برخوردی در این تصویرسازی هنرمندانه به تصویر کشیده شده است. خود سیاهچاله به صورت نقطه سیاه کوچکی در مرکز به تصویر کشیده شده است. توده های ماده در حین سقوط به سمت سوراخ، با دیگر مواد موجود برخورد می کنند و داغ می شوند.

گرداگرد سیاهچاله، قرص برافزایشی مملو از مواد داغ وجود دارد که از ستاره پاره پاره شده برجا مانده اند و جت ذرات و پرتوهای پرانرژی در راستای محور چرخش سیاهچاله به بیرون می تابد. همین جت و تلالو است که موقعیت سیاهچاله را آشکار می کند. اگر سیاهچاله ای تنها باشد و هیچ ماده خامی به دور آن وجود نداشته باشد، خیلی بعید است که بتوان آن را آشکار کرد.

اعتبار تصویر: NASA، Swift، Aurore Simonnet (Sonoma State U.). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

منبع: تصویر روز ناسا

5454