کت را از تنت در نیاور!

قلعه نویی و شاگردانش به خوبی آگاه هستند که پس از 48 سال فرصت ثبت نام خود در تاریخ فوتبال ایران را به دست آورده اند و نمی خواهند این فرصت را از دست بدهند. ایران سال هاست که به فینال آسیا نرسیده ولی هر بار که فینالیست شده جام قهرمانی را بالای سر برده است. همین تک گزاره کافی است تا آنها کُتی را که از ابتدای جام به عنوان یک مدعی به تن کرده اند، همچنان به تن داشته باشند؛ حالا دیگر مهم نیست رقیبشان در مسیر پیروزی، قطر میزبان باشد یا تیمی دیگر.

به گزارش ساینس بلاگ، شرق نوشت: تیم ملی فوتبال ایران امروز در مرحله نیمه نهایی جام ملت های آسیا به مصاف قطر، میزبان این دوره از رقابت ها می رود. شاگردان امیر قلعه نویی در شرایطی خودشان را به این مرحله از مسابقات رسانده اند که در یک چهارم نهایی، ژاپن، غول به ظاهر شکست ناپذیر فوتبال آسیا، را از پیش رو برداشته اند.

پیروزی برابر ژاپنی ها به اندازه کافی ترسیم کننده قدرت و میل به پیروزی تیم ملی را نشان داد ولی از آنجا که هنوز تا رسیدن به جام قهرمانی، دو بازی دیگر در پیش است، چاره ای به غیر از فراموشی نیست؛ فراموش کردن تمام لحظات شیرینی که در تقابل با ژاپن رقم خورد.

حالا دوباره همه چیز از صفر شروع می شود. هنوز طلسم 48 ساله ایران در جام ملت های آسیا دست نخورده باقی مانده و تیم ملی تازه شبیه به جام ملت های 2019 به مرحله نیمه نهایی رسیده است. پس اگر قرار باشد تفاوتی بزرگ رقم بخورد، بازی امشب با قطری ها دست کمی از مرگ و زندگی ندارد. نکته مهم دیدار امشب هوشیاری است؛ بازیکنان بازمانده از دوره قبلی جام ملت ها که دست بر قضا تعدادشان اصلا کم نیست، به خوبی درک کرده اند مرور گذشته با بردهای شیرینش دردی را دوا نمی کند. آنها با تمرکز بالا، در تلاش برای عبور از سد تیم ملی قطر هستند. بازی با قطر میزبان در مقایسه با تقابل ژاپن، روی کاغذ جدال ساده تری است ولی کیست که نداند چه معادلاتی که روی کاغذ تصورپذیر بود و در زمین مسابقه به هم خورد! قطر در قامت مدافع عنوان قهرمانی به این تورنمنت آمده و واضح است که نمی شود آنها را رقیبی ساده پنداشت.

از همه مهم تر اینکه آنها میزبان این دوره از بازی ها هم هستند و به آب و آتش خواهند زد تا برنده از زمین مسابقه خارج شوند. حالا درست که آمار از هر زاویه ای به سود ایران است ولی برای تداوم چنین آمار خوبی نیاز به آگاهی بالای بازیکنان و کادر فنی است. قطر هرگز رقیب سرسختی برای فوتبال ایران نشان نداده. آنها 14 سال است که هیچ بردی مقابل تیم ملی فوتبال ایران نداشته اند و در 24 بار قبلی که در تاریخ مقابل یوزهای ایرانی قرار گرفته اند، فقط سه بار برنده از زمین مسابقه خارج شده اند. پس اولین حسرت آنها این است که بیش از پنج هزار روز است که نتوانسته اند بردی مقابل تیم ملی ایران ثبت کنند. از همه بدتر برای آنها اینکه در هر شش بازی اخیری که با ایران داشته اند، شکست خورده اند و روحیه شان ضعیف تر شده است. آخرین باری که آنها طعم شکست مقابل همین تیم ملی را چشیده اند هم که مربوط به زمان زیادی نیست.

همین تیم امیر قلعه نویی در رقابت های چندجانبه اردن که چندی پیش برگزار شد با نتیجه 4 بر صفر «عنابی ها» را در هم شکست؛ آن هم در دیداری که هنوز بسیاری اعتقاد دارند بهترین بازی تیم ملی از زمانی است که قلعه نویی هدایت تیم را بر عهده گرفته است. این قطر ولی شباهت چندانی با آن قطر شکست خورده ندارد؛ چراکه علاوه بر اخراج سرمربی وقتش که کارلوس کی روش معروف بود، حالا استایل و سبک بازی اش را هم عوض کرده و اگر دست کم گرفته شود، می تواند هر تیمی را تنبیه کند. این زنگ خطر را بازیکنان تیم ملی و سرمربی تیم به خوبی حس کرده اند.

قلعه نویی و شاگردانش به خوبی آگاه هستند که پس از 48 سال فرصت ثبت نام خود در تاریخ فوتبال ایران را به دست آورده اند و نمی خواهند این فرصت را از دست بدهند. ایران سال هاست که به فینال آسیا نرسیده ولی هر بار که فینالیست شده جام قهرمانی را بالای سر برده است. همین تک گزاره کافی است تا آنها کُتی را که از ابتدای جام به عنوان یک مدعی به تن کرده اند، همچنان به تن داشته باشند؛ حالا دیگر مهم نیست رقیبشان در مسیر پیروزی، قطر میزبان باشد یا تیمی دیگر.

آیا باید نگران قطر بود؟

بازی با قطر از لحاظ فنی، دردسری برای فوتبال ایران نخواهد داشت. حداقل، سطح فنی دو تیم و البته ستاره هایی که آنها در ترکیب دارند به خوبی این موضوع را ترسیم می کند. با وجود این، دو سه دلیل جزیی وجود دارد که کمی نگران کننده به نظر می رسد؛

اولین آنها فاصله کمی است که بین بازی های مرحله حذفی وجود دارد. مشخص نیست چرا کنفدراسیون فوتبال آسیا برای تمام شدن این تورنمنت آن قدر عجله دارد که حتی زمان برگزاری بین دو بازی بعضا به 72 ساعت هم نمی رسد.

دیگری هم استفاده از امتیاز میزبانی است. مطابق با قانون کشور میزبان و وقتی که تیم خودش بازی دارد، باید هشت درصد گنجایش ورزشگاه را در اختیار تیم رقیب قرار دهد ولی در روزهای گذشته ابتدا شایعه شده که هزار صندلی و سپس عنوان شد که چهار درصد از گنجایش ورزشگاه به هواداران ایرانی اختصاص پیدا کرده است. پس تعداد کم تماشاگران ایرانی در مقایسه با قطری ها هم دیگر موردی است که شاید نگران کننده باشد.

سومین آنها هم که در 24 ساعت اخیر با واکنش های متعددی روبه رو شده انتخاب داور کویتی برای این بازی است. با توجه به عرب زبان بودن قطر، اینکه چرا یک داور عرب برای این بازی حساس در مرحله نیمه نهایی انتخاب شده هم محل سوال است. مجموع این سه اتفاق شاید نگران کننده باشد ولی واقعیت این است که «ایران» قوی تر از تمامی این اتفاقات است. تیم ملی پیش از این سابقه بازی کردن و برنده شدن در شرایطی بدتر را هم داشته و همان طورکه بازیکنان به درستی اشاره می کنند، نگران این اتفاقات نخواهند بود.

پایان خبر ساینس بلاگ