پرنده ای که به هواپیما برخورد کرد!/ عکس

به گزارش خبرگزاری ساینس بلاگ، پرندگان توانایی های شگفت آوری دارند. برخی بدون اینکه حتی بال بزنند، در آسمان اوج می گیرند؛ برخی به مدت بیش از یک قرن زندگی می کنند و برخی مانند رنگین کمان چشم نواز هستند. اما آیا تابه حال با دیدن پرنده ای که در آسمان درحال پرواز است، به این موضوع فکر کرده اید که آن ها تا چه ارتفاعی می توانند بالا بروند؟

براساس گزارش مجله ساینس بلاگ، گونه ای کرکس به نام دال روپلی (Gyps rueppellii) رکورددار بلندترین ارتفاع پرواز در بین پرندگان است. در سال 1973 یکی از اعضای این گونه از کرکس ها با هواپیمای تجاری در 11٬300 متری بالای ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد. درحالی که یکی از موتورهای هواپیما آسیب دیده بود، هواپیما درنهایت موفق شد به زمین بنشیند. اما پرنده چندان خوش شانس نبود. تنها چیزی که از آن باقی مانده، تعدادی پر بود که به کمک آن ها می شد پرنده را شناسایی کرد.

پرنده ای که به هواپیما برخورد کرد، احتمالا جفتی داشت که با مرگ او تنها شد. این پرندگان بسیار اجتماعی هستند و تصور می شود سبک تک جفتی داشته باشند و هر دو والدین در مراقبت از فرزندان خود در 150 روز نخست زندگی آن ها همکاری می کنند.

دال روپلی، بومی منطقه ای از آفریقا به نام ساحل است که گستره ای از خشکی بین صحرای بزرگ آفریقا و گرم دشت سودان را شامل می شود و کشورهایی ازجمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی در این منطقه قرار دارند. آن ها گاهی در اسپانیا نیز دیده می شوند.

در فهرست سرخ آی یوسی ان، دال روپلی به عنوان گونه در بحران انقراض طبقه بندی شده است. مانند بسیاری از پرندگان دیگر در آفریقا، آن ها به خاطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه حیوانات درمعرض خطر نابودی قرار دارند. مسمومیت نیز از مشکلات بزرگی است که این پرندگان خصوصا در شرق آفریقا با آن روبه رو هستند. این امر تا حد زیادی ناشی از نوعی آفت کش به نام کربوفوران است، هرچند دیکلوفناک هم احتمالا در مسمومیت آن ها نقش دارد.

دیکلوفناک نوعی داروی ضدالتهابی است که از آن می توان در درمان حیوانات استفاده کرد، اما تغذیه از لاشه حیواناتی که این دارو را دریافت کرده باشند، می تواند حتی موجب مرگ کرکس ها شود. این امر با درنظر گرفتن اینکه دال روپلی می تواند بدون مشکل گوشت آلوده به سیاه زخم و بوتولیسم را بخورد، تعجب آور است.

اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که روزی موفق شوید دال روپلی را ببینید، این منظره را به راحتی فراموش نخواهید کرد. ارتفاع این پرندگان به حدود یک متر می رسد و سر آن ها پر ندارد. به نظر می رسد این سازگاری به این پرندگان کمک می کند تا هنگام تغذیه از لاشه ها راحت بتوانند سر خود را درون آن ها فرو ببرند. طول بال های قدرتمند دال روپلی به بیش از دو متر می رسد؛ اما هنگام پرواز از آن ها زیاد استفاده نمی کنند. آن ها می توانند به ارتفاعات چشمگیری برسند و از ستون های گرمایی که برفراز زمین اوج می گیرند، بهره ببرند و به دنبال شکار بگردند.

این امکان وجود دارد که رویداد سال 1973 مورد استثنایی بوده باشد. دلایلی ازجمله کمبود اکسیژن موجب می شود پرندگان معمولا در نزدیک هواپیماهای مسافربری پرواز نکنند.

پرندگان دیگری که ازنظر توانایی پرواز چشمگیر هستند، عبارت اند از: درنای خاکستری (Grus grus) که درموردی ثبت شده هنگام فرار از چنگال عقاب ها در هیمالیا تا ارتفاع 10 هزار متری پرواز کرد و غاز سرنواری (Anser indicus) که در حداکثر ارتفاع 7300 متری مشاهده شده است و ریه های بزرگی برای مقابله با کمبود اکسیژن دارد.

227227