معضلات سبک زندگی تک فرزندی

ساینس بلاگ:

با نگاهی به گذشته و زندگی کودکانی که در دهه شصت یا قبل از آن زندگی می کردند، می بینیم که داشتن خواهر و برادر در خانواده دور از انتظار نبوده است. والدین معمولاً با چند فرزند در خانه های کوچک زندگی می کردند و با اینکه فرزندان از نظر راحتی امکانات چندانی نداشتند، اما همه آنها با خوشحالی بزرگ شدند. تولد چند قلو در طول زمان کمتر محبوب شد، به خصوص از دهه 1970 که سیاست های کنترل جمعیت آغاز شد. از یک سو مشکلات اقتصادی و از سوی دیگر تغییر نگرش خانواده ها نسبت به فرزندآوری باعث شده است که یا بچه دار نشوند یا فقط صاحب یک فرزند شوند. این موضوع می تواند برای کودک، خانواده و جامعه مشکلاتی ایجاد کند به همین منظور با خانم شیلا آهنگرزاده صحبت می کنیم که در ادامه می خوانید.

تک فرزندی چه مشکلاتی دارد؟

به نظر می رسد بحث تک فرزندی علاوه بر مسائل معیشتی به یک ذهنیت و رفتار تبدیل شده است که حتی افرادی که پولدار هستند و مشکل مالی ندارند هم نمی خواهند بچه دار شوند یا نه. فقط یک فرزند داشته باشید

خانواده های گسترده ناپدید شدند

وقتی فردی تک فرزند است و در آینده با تک فرزند ازدواج می کند، این فرزند دیگر خاله، دایی، خاله و دایی ندارد و این تصورات برای او دختر دایی یا سایر موارد روابط خانوادگی و او خواهد بود. از داشتنش لذت ببر به عبارت دیگر، خانواده گسترده از بین خواهد رفت. دیگر خانواده بزرگی با پدربزرگ و مادربزرگ، والدین، فرزندان و نوه ها وجود نخواهد داشت. بنابراین ممکن است در آینده با این رویکرد به سمت تکینگی برویم.
شایان ذکر است که اگرچه برخی از افراد همچنان در خانواده های بزرگ زندگی می کنند، اما به دلیل عدم ارتباط به زندگی فردی روی آورده اند. چون یا با کسی رابطه ندارند یا دارند، رابطه شان مناسب و موثر نیست. این یک ارتباط مؤثر است که در آن ما می توانیم بر دیگران تأثیر بگذاریم و آنها می توانند بر ما تأثیر بگذارند.

کودک باید با دوستانش بازی کند

مشکل دیگر این است که بچه ها در دنیای کودکی خودشان هستند، آنها نباید دوست داشته باشند با بزرگترها بازی کنند، اما متأسفانه بچه های زیادی را دیده ایم که در خانواده های تک فرزندی یا خانواده های کوچک زندگی می کنند. . والدین فکر می کنند که بازی با کودکان چیز خوبی است و فردی که با کودک بازی می کند می تواند حتی زمانی که سرگرم کننده نیست، با او ارتباط عمیق برقرار کند. در دنیای کودکی کودک باید با توجه به سن خود بازی کند، درست است که به صورت موردی و کوتاه با کودک بازی کند تا زمانی که کودک نیاز به بازی را درک کند. اما در دراز مدت جالب نیست.

والدین هر کاری انجام دهند، حتی اگر از روحیه کودک محافظت کنند، باز هم نمی توانند مطابق نیاز و خواسته کودک با او بازی کنند. زیرا در دنیای بزرگسالی و تجربه مسائل این دوران، مانند مسائل معیشتی یا مسائل اجتماعی که والدین تجربه می کنند، از این نظر با تجربیات فرزندان متفاوت است.

بنابراین وقتی پدر و مادر در دنیای فرزندان نیستند، نمی توانند صبر و محبت و محبت را به فرزند خود هدیه کنند. به همین دلیل است که در بازی خسته می شوند و از کودک می خواهند بازی را متوقف کند، زیرا والدین کودک را به بازی تشویق نمی کنند. زیرا آنها خود را از زمانی که نیاز به بازی داشتند، یعنی کودکی دور کرده اند.

والدین ممکن است از سندرم لانه خالی رنج ببرند

یکی دیگر از معایب تک فرزند این است که کودک در هر سنی دچار حادثه شود که باعث مرگ او شود. در سن بلوغ به دلیل کهولت سن پدر و مادر امکان بچه دار شدن وجود ندارد. این می تواند منجر به سندرم لانه خالی شود. سندرم لانه خالی زمانی رخ می دهد که کودک به دلیل مهاجرت، ازدواج و غیره از والدین خود جدا شود.

جامعه به تنوع و تنوع نیاز دارد

وقتی از اجتماع صحبت می کنیم، مجموعه زنان، مردان، دختران، پسران، بزرگسالان، کودکان و بزرگسالان هستند که جامعه را تشکیل می دهند. هر جامعه‌ای که کارگر، کشاورز، معلم، پزشک، مهندس، روانشناس، روزنامه‌نگار داشته باشد، با جمعیتی متنوع در جامعه مواجه هستیم. این تنوع شامل تنوع سلیقه، جنسیت، سن، نظر و غیره می شود. مثلاً تنوع نظرات را در نظر بگیرید، باید احزاب سیاسی در جامعه وجود داشته باشد، اگر در جامعه فقط یک حزب سیاسی وجود داشته باشد رقابت معنا ندارد و مردم علاقه ای به رقابت ندارند. بنابراین وقتی تنوع و تفاوت وجود داشته باشد باعث ایجاد انگیزه، رقابت و نشاط می شود.

جوانی یکی از معیارهای پیشرفت جامعه است

دیگر اینکه یک جامعه فعال و پویا به جمعیت جوان نیاز دارد و یکی از معیارهای توسعه جامعه، جمعیت جوان کشور است. وقتی به کشورهایی مانند هند، برزیل یا چین نگاه می کنیم، آنها در خط مقدم هستند یا از نظر اقتصادی در حال توسعه هستند، یکی از دلایل آن نیروی کار و جمعیت جوان آنها است.

حال تصور کنید در جامعه‌ای که همه افراد بالای 50 سال سن دارند، با افزایش سن جمعیت، تعداد فرزندان در خانواده‌ها کاهش می‌یابد، کشور با یکی از مهم‌ترین پیامدهای منفی اقتصادی، مثلاً کمبود فرزند، مواجه می‌شود. نیروی کار را جمعیت فعال می گویند

یکی از پیامدهای منفی پیری جمعیت، افزایش بار جامعه است. افزایش تعداد بازنشستگان با بهره وری صفر فشار بیشتری را بر دولت وارد می کند زیرا تعداد افراد مسن از جمعیت در سن کار بیشتر خواهد شد و تعداد مستمری بگیران و بازنشستگان از نیروهای مولد بیشتر خواهد شد. سن بازنشستگی، کاهش بیمه بازنشستگی و … بحران های زیادی را در زمینه های اقتصادی اجتماعی به همراه خواهد داشت.