سقوط شهاب سنگی درخشان تر از خورشید در روسیه

به گزارش ساینس بلاگ، در حدود ساعت 10:30 صبح روز 12 فوریه 1947، شاهدان عینی در کوه های سیخوته-آلین، اتحاد جماهیر شوروی، شهاب بزرگی را مشاهده کردند که درخشان تر از خورشید بود. این شهاب از شمال بیرون آمد و با زاویه 41 درجه فرود آمد.

بر اساس گزارش مجله ساینس بلاگ، درخشش شدید و صدای کرکننده سقوط تا 300 کیلومتری در اطراف نقطه برخورد، نه چندان دور از لوچگورسک و تقریباً 440 کیلومتری شمال شرقی ولادی وستوک مشاهده شد. یک مسیر از دود به طول 32 کیلومتر برای چندین ساعت در آسمان باقی ماند.

هنگامی که شهاب با سرعتی در حدود 14 کیلومتر بر ثانیه وارد جو شد، شروع به شکستن کرد و تکه ها باهم سقوط کردند. برخی قطعات خود را در عمق 6 متری زمین دفن کردند. در ارتفاع حدود 5.6 کیلومتری، بزرگ ترین توده ظاهراً در یک انفجار شدید به نام انفجار هوا شکسته شد.

در 20 نوامبر 1957 اتحاد جماهیر شوروی تمبری به مناسبت دهمین سالگرد بارش شهاب سنگ سیخوته-آلین منتشر کرد. تصویر تمبر یک نقاشی از مدودو، هنرمند شوروی که شاهد سقوط بود، است.

او در پنجره خانه خود نشسته بود و طرحی را شروع می کرد که گلوله آتشین ظاهر شد، بنابراین بلافاصله شروع به کشیدن آنچه می دید کرد.

شهاب سنگ سیخوته-آلین

از آنجایی که شهاب سنگ در طول روز سقوط کرد، بسیاری از شاهدان عینی آن را مشاهده کردند. ارزیابی این داده های رصدی به رییس وقت کمیته شهاب سنگ آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی اجازه داد تا مدار شهاب سنگ را قبل از برخورد با زمین تخمین بزند.

این مدار بیضی شکل بود، با بیشترین فاصله آن از خورشید در کمربند سیارکی، مشابه بسیاری از اجرام کوچک دیگر که از مدار زمین عبور می کنند. چنین مداری احتمالاً در اثر برخورد در کمربند سیارکی ایجاد شده است.

جرم پیش از ورود به اتمسفر این شهاب سنگ تقریباً 90,000 کیلوگرم تخمین زده شده است. جرم پس از اتمسفر شهاب سنگ نیز حدود 23,000 کیلوگرم بود که در آن زمان عظیم ترین شهاب سنگ برخوردی به زمین محسوب می شد.

میدان پراکنده اطراف این شهاب سنگ، منطقه بیضی شکلی به مساحت حدود 1.3 کیلومتر مربع را پوشانده است. برخی از قطعات نیز، دهانه های برخوردی ایجاد کردند که بزرگ ترین آنها حدود 26 متر عرض و 6 متر عمق داشت.

شهاب سنگ سیخوته-آلین به عنوان یک شهاب سنگ آهنی با ساختار هشت وجهی درشت طبقه بندی می شود. تقریباً 93 درصد آن را آهن، 5.9 درصد نیکل، 0.42 درصد کبالت، 0.46 درصد فسفر و 0.28 درصد آن را گوگرد تشکیل می داد.

یک نمونه بزرگ از سیخوته-آلین در مسکو به نمایش گذاشته شده است. بسیاری از نمونه های دیگر توسط آکادمی علوم روسیه نگهداری می شوند و نمونه های کوچک تر زیادی در بازار کلکسیونرها وجود دارد.

5858