رتبه ایران از نظر شادی پایین‌تر از کشور‌های جنگ زده!

ساینس بلاگ:

در حالی که میانگین سطح شادی جهان (در بین 111 کشور) در 10 سال گذشته 5.59 بوده است، میانگین این شاخص در ایران به 4.76 رسیده است که نه تنها بالاترین میزان در جهان است، بلکه فاصله زیادی دارد از کشورهای منطقه در فهرست ۱۳۷ کشوری که بررسی شاخص شادی در سال ۲۰۲۳ در آنها انجام شده است، جایگاه ایران ۱۰۱ بوده است.

«اقتصاد شادی» در سال های اخیر جایگاه مهمی در معادلات سیاستی بسیاری از کشورهای جهان پیدا کرده است. بر اساس رویکرد اقتصادی، شرایط مادی و رشد درآمد از عوامل اصلی تبیین شادی هستند که تأثیر مستمر و مستمری بر شادی دارند. بر اساس این نظریه، زندگی اجتماعی در سطح خرد با درآمد فردی و در سطح کلان با تولید ناخالص ملی و توسعه اقتصادی قابل تحلیل است.

در کنار استانداردهایی مانند «سرانه تولید ناخالص داخلی» که معیاری شناخته شده برای مقایسه استاندارد زندگی بین کشورهای مختلف با نظارت بر شرایط درون کشورها است، امروزه «اقتصاد شادی» و شاخص شادی ناخالص ملی مورد بحث قرار می گیرد. (GNH) یک موضوع بسیار مهم در نظر گرفته می شود. زیرا شادی و زندگی که با رضایت و خشنودی مرتبط است می تواند نقش مهمی در بهبود و پیشرفت جامعه داشته باشد.

اقتصاد شادی چیست؟

به گفته معاون اقتصادی اتاق تهران، اقتصاد شکوفایی شامل مطالعات رسمی دانشگاهی درباره رابطه رضایت فردی و مسائل اقتصادی مانند کار و ثروت است. ابزارهای اصلی مورد استفاده در چنین تحقیقاتی، نظرسنجی ها و شاخص هایی هستند که آنچه را که اقتصادهای مختلف به مردم کشورها ارائه می دهند، ردیابی می کند.

در جایی که اقتصاد استاندارد به اندازه گیری درآمد و مصرف یا سایر رفتارهای مشاهده شده برای بیان مفهوم محدودی از مطلوبیت یا ارضای خواسته ها و نیازهای مادی متکی است، اقتصاد شادی از تحلیل ها و نظرسنجی ها و نظرسنجی های «اقتصادی» برای تعیین سطح استفاده می کند رضایت مردم استفاده و کشف می کند که چه عواملی می تواند رفاه و کیفیت زندگی انسان را افزایش یا کاهش دهد.

کیفیت زندگی یک معیار بسیار ذهنی است که به عوامل مختلفی بستگی دارد. عواملی که به کیفیت زندگی کمک می کنند با توجه به ترجیحات شخصی متفاوت است، اما اغلب شامل امنیت مالی و همچنین رضایت شغلی، زندگی خانوادگی، روابط اجتماعی، سلامت و ایمنی است. اقتصاد شادی، شاخه نسبتاً جدیدی از تحقیقات، این موضوعات را بررسی می کند.

جریان اصلی اقتصاد مدت‌هاست که بر مفهوم مطلوبیت (لذت مردم از ارضای خواسته‌ها و نیازها) تکیه کرده است. با این حال، از آنجایی که تجربه ذهنی و درونی شادی یا ناراحتی را نمی‌توان مستقیماً توسط یک ناظر خارجی مشاهده یا اندازه‌گیری کرد، اقتصاددانان برای آشکار کردن آنچه مفید است، بر مشاهده اعمال افراد تکیه می‌کنند.

برای اندازه گیری این مطلوبیت، اقتصاددانان از مولفه های قابل مشاهده مانند قیمت های بازار و پول استفاده می کنند تا نشان دهند مردم چقدر از کالاها یا فعالیت های اقتصادی مختلف سود می برند. ایده اصلی این است که اندازه گیری مقدار پولی که مردم مایل به پرداخت یا پذیرش در بازار برای کالاها و خدمات مختلف هستند، نشان دهنده میزان سودی است که آنها انتظار دارند از این کالاها دریافت کنند. این همچنین به این معنی است که اقتصاددانان اغلب از شاخص هایی مانند درآمد یا مصرف کل افراد برای نشان دادن مطلوبیت کل آنها استفاده می کنند.

با این حال، اقتصاد شادی تلاشی برای غلبه بر برخی از کاستی های این رویکرد سنتی برای اندازه گیری مستقیم منافع یا شادکامی است. نقص عمده نظریه مطلوبیت سنتی این است که به قیمت‌ها، مقادیر و درآمدهای مشاهده شده در بازار بستگی دارد و نمی‌تواند لذت یا درد مردم را از کالاها، خدمات، فعالیت‌ها یا امکاناتی که در خارج از بازار به وجود می‌آید به دست می‌آورد. بازار یابی

این بدان معنی است که اندازه گیری تأثیر هر چیزی که در بازار فروخته نمی شود یا نمی تواند بر خوشبختی انسان باشد، در بهترین حالت ممکن است دشوار یا غیرممکن باشد. اقتصاد سنتی همچنین فرض می‌کند که قیمت‌ها و مقادیر بازار، ارزش کامل کالاها و خدمات فروخته شده در بازارها را در بر می‌گیرد، که ممکن است همیشه اینطور نباشد.

کسانی که اقتصاد شادی را مطالعه می کنند، استدلال می کنند که نیاز به بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی فراتر از حوزه های معمول مطالعات اقتصادی مانند درآمد و ثروت وجود دارد.

خوشبختی در دنیا

نتایج گزارش جهانی شادی ایپسوس نیز نشان می دهد که هر سال شادی در جهان اندکی کاهش یافته است. اگرچه شادی نسبت به اوج همه گیری “کووید” بیشتر است، اما نسبت به اوایل دهه 2010 کمتر است. بیشترین کاهش شادی در ترکیه گزارش شد که نسبت به سال 2011 کاهش 100 درصدی را نشان داد. در حالی که اسپانیا بیشترین افزایش (7 درصد) را در این مدت دارد.

در سال 2024، هلند کشوری با بالاترین سطح شادی است، به طوری که 85 درصد از مردم این کشور خود را شاد توصیف می کنند. این در حالی است که در انتهای دیگر مقیاس، مجارستان و کره جنوبی (48 درصد) کمترین خوشحالی را دارند.

شادی در ایران

نمودار ضمیمه این گزارش شاخص شادکامی ایران را بین سال های 2013 تا 2023 نشان می دهد. میانگین ارزش سالهای مذکور در ایران 4.76 است. کمترین امتیاز برای سال 2020 4.27 و بالاترین امتیاز برای سال 2023 4.98 است. برای مقایسه میزان شادی ایرانیان با سطح شادی جهانی می توان از میانگین شاخص شادی جهانی استفاده کرد. در سال 2023، متوسط ​​شادی جهان (در میان 111 کشور) 5.59 بود. با این حساب، داده ها نشان می دهد که میزان شادی در ایران کمتر از میانگین جهانی است و در طول سال های اندازه گیری شده تغییر چندانی نداشته است.

جایگاه ایران در خاورمیانه

حتی در خاورمیانه بر اساس شاخص شادی، جایگاه ایران پایین است و در همان سطح از عراق، فلسطین، پاکستان، ترکیه و البته کمتر از خلیج فارس و اوراسیا است. اما در این رتبه بندی، افغانستان که برای دومین سال تحت سلطه طالبان قرار دارد، بدترین رتبه را دارد. مردم خاورمیانه علیرغم برخورداری از ذخایر قابل توجهی از دارایی های طبیعی و اجتماعی، مانند سایر اقوام، چندان خرسند و راضی نیستند و عوامل اجتماعی دیگری مانند تأثیر نهادهای سیاسی بر جامعه دلیل آن است. شده است. کاهش شادی مردم این منطقه.