درختان پارک قیطریه را قطع می کنند که در آن مغازه و مسجد بسازند

به گزارش ساینس بلاگ، این پیام در روزهای اخیر در فضای مجازی منتشر شده است.

روزنامه شرق نوشته است: اگرچه تابلویی با اطلاعات دقیق پروژه ساختمانی مسجد در محل نبوده و رسم هم نیست که شهرداری این نوع پروژه ها را قبل از احداث به اطلاع مردم محل برساند و موافقت شان را جلب کند؛ اما وقتی یکی از همراهان از اهالی دفتر پارک سوال کرده که «چطور ممکن است در چنین پارک مهمی این مساحت به این بزرگی را بخواهند خالی از درخت و تبدیل به مسجد کنند، پاسخ گرفته اند که دستور اکید از بالا است!».

او در ادامه افزود: «همان طور که می دانید، پارک قیطریه از زیباترین و مهم ترین پارک های شمال شهر تهران است و در جوار مناطق قیطریه و چیذر و اندرزگو و بولوار کاوه قرار دارد. پارکی منطقه ای با یک مدیریت خوب. از سوی دیگر در این منطقه بدون اغراق بیش از 10 مکان مذهبی بسیار مهم وجود دارد: از امامزاده علی اکبر، امامزاده اسماعیل، حسینیه چیذر، چند مسجد و چند حوزه علمیه و… خود پارک قیطریه نیز دارای یک نمازخانه بزرگ است. واقعا چه لزومی دارد درختان این پارک زیبا را از بین ببرند و دوباره مسجد و مغازه بسازند؟ همین تعداد امامزاده و مسجد کافی هستند و این پارک تنها مامن و فضای آرامش برای اهالی این محله هاست».

داستان قطع درختان در باغ های تهران موضوع جدیدی نیست. هزاران هکتار باغ خصوصی، بیشتر در پهنه های شمالی شهر تهران و همچنین در 300 روستای مشجر و باغسارانی که در داخل محدوده امروزی شهر تهران قرار داشت، به تدریج در طول نیم قرن اخیر از بین رفت تا جایش را ساختمان بگیرد. باغ ها خصوصی بود و تب توسعه شهری بالا. چاره هایی مثل مصوبه برج باغ هم که در سال های 70، ادعای اولیه اش حفظ درختان بود، در اصل به سوداگری در برج سازی دامن زد و در عمل نتیجه معکوس داد. افشاگری درباره بریدن درختان کهنسال خیابان ولی عصر و دیگر خیابان های پردارودرخت هم مدت هاست سرگرمی برخی شهروندان شده است. داستان باغ گیاه شناسی و درختان پادگان 06 هم که معرف خاص و عام است و لازم به توضیح نیست.

برگردیم به پارک قیطریه. یکی گفت: خب بروند کمی آن ورتر مسجد را بسازند یا به قول شما اگر مسجد در محله زیاد هست، اصلا نسازند… . در همین دهه های اخیر صدها مسجد در تهران ساخته شده. همین آقای قالیباف در زمان شهرداری اش صدها مسجد ساخت.

درباره ساخت مساجد جدید نیز نکاتی هست که کمتر مورد توجه قرار می گیرند. مثلا ساخت همین مسجد اگر در یک زمین بایر می بود، مشکلی نداشت؛ ولی بریدن درختان یک باغ قدیمی برای احداث مسجد و مغازه کار جالبی نیست. در سال های اخیر در همان منطقه یک تهران شاهد احداث مساجد متعددی هستیم که کارواش (در خیابان دیباجی) و بقالی و مغازه های مختلف اجزای اصلی آن را در همکف تشکیل می دهند. در واقع به نظر می رسد ساختن مسجد بهانه ای بیشتر برای خلق فضاهای تجاری و… است و کمتر برای خلق محیطی معنوی و اجتماعی برای مردم محل.

در نهایت آرزو می کنیم کسانی که دستی در کار دارند، زودتر برای نجات پارک اقدام کنند تا مردم دیگر این اقدام را به فروش اموال عمومی و دوایر شهرداری و پارک ها که گویا در چند استان دیده شده، نسبت ندهند؛ زیرا پارک عمومی را که قاعدتا نمی توان فروخت. همچنین تصمیم گیری بهتر است بدون مشورت و نگاه به طرح های بالادست و اصول شهرسازی انجام نشود. همچنین با توجه به اینکه عمارت قاجاری داخل پارک در فهرست انتظار ثبت میراث ملی قرار داشته و با نام خواهر ناصرالدین شاه و امیرکبیر پیوند خورده و کل باغ جزء حریم آن محسوب می شود، بهتر است بوستان عمومی قیطریه سطح و شان تاریخی خود را نیز حفظ کند و اگر اقدامی هست، در افزودن به کیفیات آن باغ عمومی باشد و لاغیر.

23302