این دو شیر، ۳۰ کارگر را زنده زنده خوردند/ عکس

به گزارش خبرگزاری ساینس بلاگ و به نقل از راز بقا بیش از یک قرن پیش دو شیر نر غول پیکر که اصطلاحا «آدم خواران ساوو» نام گرفته بودند دستکم ۲۸ نفر را در طول حدود ۹ ماه در کنیا کشتند. قربانیان این شیرها در واقع کارگران ساختمانی بودند که در سال ۱۸۹۸ میلادی برای احداث خط راه آهن کنیا- اوگاندا کار می کردند. کارگران در کنار رودخانه ساوو چادر زده بودند که به دفعات مورد حمله دو شیر نر بزرگ و بدون یال قرار گرفتند.

این شیرها برای مدت ۹ ماه در حومه اردوگاه کمین کرده شب هنگام کارگران را از چادرهایشان بیرون کشیده و به شکلی فجیع می دریدند و می خوردند. کارگران تلاش های زیادی کردند تا شیرها را بترسانند و با ساخت حفاظ و ایجاد آتش آن ها را دور کنند اما تمامی کوشش ها بی فایده بود و شیرها با پریدن یا نقب زدن از حفاظ ها عبور کرده و کارگران بیشتری را می کشتند.

کار تا آنجا بالا گرفت که درنتیجه فرار کارگران از ترس شیرها پروژه احداث پل متوقف شد. در نهایت سرهنگ جان هنری پترسون مهندس عمران پروژه بعد از چندین تلاش نافرجام عاقبت موفق شد شیرها را با تیراندازی بکشد. این فرد بقایای شیرها را در سال ۱۹۲۵ میلادی به موزه تاریخ طبیعی میدانی شیکاگو فروخت و آن ها اکنون در این مکان نگهداری می شوند.

در دهه های اخیر چندین تحقیق بر روی بقایای اسکلتی شیرها انجام گرفته بود با این حال دانشمندان به طور دقیق اطمینان نداشتند که آیا بقایا دقیقا متعلق به همان شیرهای آدم خوار ساوو هستند یا نه. برای تحقیق در این باره تیمی بین المللی متشکل از پژوهشگران در دانشگاه ایلینویز آمریکا دانشگاه نایروبی و موزه ملی کنیا رشته موهای خردشده و فشرده شده در حفره های دندان شیرها را بیرون کشیدند و شروع به انجام آزمایش روی دی ان ای آن ها کردند.

تیم محققان توانستند تکه هایی از موی انسان زرافه غزال اوریکس کَلِ آب دوست (نوعی بز کوهی بزرگ) و گورخر را که شیرها به عنوان طعمه کشته و خورده بودند شناسایی کنند. دانشمندان از تجزیه و تحلیل موهای انسانی موجود در دندان شیرها خودداری کرده اند. آن ها می گویند که این کار را از روی احترام و پایبندی به «علم مسئولانه و اخلاقی» انجام داده اند زیرا افراد خورده شده ممکن است «امروزه فرزندانی در منطقه داشته باشند».

به گفته محققان اطلاعات ژنومی این دو شیر نشان از سازگاری نژاد آن ها با شیرهای با منشاء تانزانیا و کنیا داشت. امری که همچنین از فرضیه های اولیه مبنی بر برادر بودن این دو حیوان پشتیبانی می کرد. در این میان یک غافلگیری برای محققان غیبت بقایای بوفالو در وعده های غذایی این شیرها بود. این در حالی است که برای شیرهای ساووی امروزی بوفالو طعمه ای ترجیحی محسوب می شود.

دکتر پترهانس در این باره می گوید: «سرهنگ پترسون در طول مدتی که در ساوو بود یک دفترچه دست نویس داشت. اما او هرگز مشاهده گاومیش یا گاوهای بومی را در دفتر خود ثبت نکرده است.» پژوهشگران علت این امر را از بین رفتن جمعیت گاو و گاومیش در این قسمت از آفریقا در آن مقطع زمانی و توسط یک بیماری ویروسی همه گیر می دانند.

دانشمندان می گویند بررسی بیشتر موهای لای دندان شیرها به آن ها اجازه می دهد که دستکم تا حدی رژیم غذایی شیرها را بازسازی کنند و تشخیص دهند که عادت آن ها به شکار انسان از چه زمانی شروع شده است. نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Current Biology» منتشر شده است.

داستان شیرهای آدم خوار از کجا شروع شد؟

بریتانیا در راستای ساخت راه آهن متصل کنندهٔ اوگاندا به اقیانوس هند از طریق بندر کیلیندینی در ماه مارس سال ۱۸۹۸ شروع به احداث یک پل راه آهن بر روی رودخانه ساوو در کنیا نمود.

این پروژه توسط سرهنگ دوم جان هنری پترسن رهبری شد. در مدت زمان ۹ ماه ساخت و ساز ۲ شیر نر ساوو در اطراف اردوگاه به شکلی کاملاً محتاطانه کمین نموده و در شب و هنگامی که همگان در خواب بودند کارگران محلی را از درون خیمه های اردوگاه بیرون کشیده و به شکلی حریصانه و فجیع دریده و می بلعیدند.

کارگران و خدمه تلاش بسیاری نمودند تا شیرها را بترسانند. آن ها با ایجاد آتش در اردوگاه و ساخت بوما که نوعی نرده و حفاظ ابتدایی ساخته شده از گیاه واچیلا بود و همچنین شاخه های درخت آکاسیا در اطراف اردوگاه سعی در دور نگه داشتن این حیوانات درنده داشتند هر چند تمام این ها اقداماتی بی فایده می نمود. شیرها از روی نرده ها می جستند یا با خالی کردن قسمت زیرین و ایجاد حفره به درون آن می خزیدند.

پس از حملات جدید صدها کارگر از ساوو و محدودهٔ ساخت وساز فرار کردند و پروژه ساخت پل به ناچار متوقف شد. پترسون شخصاً دست به کار شد و اقدام به ایجاد انواع تله ها نمود و حتی چند بار با کمین شبانه بر روی درخت ها تلاش نمود تا شیرها را غافلگیر نموده و شکار نماید.

پس از تلاش های بسیار و ناموفق او اولین شیر را در ۹ دسامبر ۱۸۹۸ شکار کرد. ۲۰ روز بعد شیر دوم کشف و کشته شد. اولین شیر کشته شده ۹ فوت ۸ اینچ (۲.۹۵ متر) از بینی تا دم اندازه گیری شد و ۸ مرد لاشهٔ حیوان را حمل نمودند تا به اردوگاه بازگردانند. پترسون در خاطرات خود می نویسد که او اولین شیر را با یک گلوله شلیک شده از تفنگی با کالیبر بالا مجروح نمود اما از آنجا که گلولهٔ شلیک شده به پای عقب حیوان اصابت کرده بود جانور توانست بگریزد.

حیوان بعدها مجدداً با کمین های شبانه بازگشت. پترسون برای شکار وی تلاش نمود. او با شلیکی مستقیم به شانهٔ حیوان با تفنگی قوی تر توانست جانور را از پای درآورد. گلوله از شانه گذشته و به قلب حیوان رسیده بود و صبح روز بعد لاشهٔ حیوان مرده در فاصلهٔ نه چندان دوری کشف گردید. شیر دوم بسیار جان سخت تر می نمود چرا که ۹ بار به او شلیک شد. ۵ مرتبه با اولین اسلحه ۳ مرتبه با اسلحهٔ دوم و در نهایت ۱ مرتبه با اسلحهٔ سوم.

۲۲۷۳۲۳